به منظور بررسی اثر مدیریت تلفیقی علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار، در سال زراعی 92-91، در شهرستان خوسف انجام شد. در کرت های اصلی، فاکتور کولتیواتور در دو سطح، شامل نزدن و زدن کولتیواتور و در کرت های فرعی، ترکیب فاکتورهای تراکم در دو سطح 100 و150 هزار بوته در هکتار و دز های علف کش مزوتریون + اس-متولاکلر+ تریوتیلازین (لوماکس) در چهار سطح شامل صفر، 5/1، سه و 5/4 لیتر در هکتار قرار گرفت. مقایسه میانگین ها نشان داد که کولتیواسیون به تنهایی توانست وزن خشک و تعداد کل علف های هرز را به ترتیب 67 و71 درصد کاهش دهد. همچنین عملکرد دانه در تیمارهای کولتیواتور زدن و کاربرد مقادیر 5/1، سه و 5/4 لیتر علف کش در هکتار، در یک گروه آماری قرار گرفت و تیمار کولتیواتور زدن و کاربرد 5/1 لیتر در هکتار علف کش مزوتریون + اس-متولاکلر+ تریوتیلازین (لوماکس) با عملکرد دانه 3988 کیلوگرم در هکتار، باعث افزایش معنی دار 6/64 و 7/53 درصدی عملکرد دانه در واحد سطح به ترتیب نسبت به تیمار کولتیواتور نزدن و کاربرد 5/1 لیتر در هکتار علف کش لوماکس و کولتیواتور زدن و عدم کاربرد این علف کش شد. همچنین افزایش تراکم، بر عملکرد دانه تاثیری نداشت. از این رو، با هدف کشاورزی پایدار و کاهش مصرف مواد شیمیایی در سیستم های زراعی، می توان با مدیریت تلفیقی علف های هرز، دز مصرفی علف کش جدید مزوتریون + اس-متولاکلر+ تریوتیلازین (لوماکس) را به میزان 6/66% کاهش داد که در این صورت، اثرات نامطلوب علف کش ها بر محیط زیست و مقاومت علف های هرز نسبت به علف کش ها کاهش خواهد یافت.

به منظور بررسی مدیریت تلفیقی گیاهان هرز ذرت دانه ای (رقم کوردنا)، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 96-1395 در شرق شهرستان دهلران استان ایلام اجرا شد. کرت های اصلی، شامل دو سطح خاک ورزی (خاک ورزی (کولتیواتور) و عدم خاک ورزی)، کرت های فرعی شامل سه سطح تراکم (65، 75 و 85 هزار بوته در متر مربع) و کرت های فرعی-فرعی شامل دو سطح علف کش(پاشش و عدم پاشش) بود. فراوانی و تراکم گیاهان هرز، تعداد و وزن خشک علف های هرز، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن صد دانه، تعداد دانه در بلال و صفات کیفی درصد پروتئین، فیبر و خاکستر اندازه گیری شد. مشاهده شد اویار سلام (2/5 بوته در متر مربع)، عروسک پشت پرده (4/4 بوته در متر مربع) و تاج خروس ریشه قرمز (8/6 بوته در متر مربع) گیاهان هرز غالب در مزرعه آزمایشی بودند. افزایش تراکم ذرت از 65 تا 85 هزار بوته باعث کاهش 102 درصدی تعداد و 129 درصدی وزن خشک علف های هرز شد. اعمال خاکورزی بین خطوط کشت نیز باعث کاهش تراکم و وزن خشک علف های هرز شد. بیشترین عملکرد دانه (5720 کیلوگرم در هکتار) در تیمار استفاده از علف کش و شخم در بالاترین تراکم به دست آمد. خاکورزی بین ردیف های کاشت باعث افزایش 17 درصدی عملکرد بیولوژیک ذرت نسبت به عدم خاکورزی شد.

به منظور ارزیابی اثرات مالچ زنده لوبیا چشم بلبلی بر کنترل علف های هرز گیاه سورگوم، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل تراکم لوبیا چشم بلبلی در سه سطح به ترتیب تراکم بهینه (160000 بوته در هکتار)، 33% و 66% بالاتر از آن و فاکتور دوم زمان سرکوبی رشد لوبیا چشم بلبلی در چهار مرحله 6، 8، 10 و 12 برگی سورگوم (با استفاده از علف کش 4-D، 2) همراه با شاهد بدون کنترل علف هرز بود. وزن خشک علف های هرز در چین اول و دوم سورگوم اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تراکم لوبیا و زمان سرکوبی لوبیا چشم بلبلی بر وزن خشک کل علف های هرز در هر دو چین معنی دار شد. اثر متقابل تراکم و زمان سرکوبی رشد لوبیا بر وزن خشک کل علف های هرز در چین اول غیرمعنی دار ولی درچین دوم معنی دار شد. نتایج مقایسه میانگین سطوح تراکم لوبیا نشان داد که در خصوص وزن خشک کل علف های هرز در چین اول و دوم سورگوم، کمترین میزان مربوط به تیمار 66% بالاتر از تراکم بهینه است. مقایسه میانگین زمان های سرکوبی رشد لوبیا مشخص نمود که از لحاظ کاهش وزن خشک کل علف های هرز بهترین زمان سرکوبی تا مرحله 10 برگی سورگوم در چین اول و دوم سورگوم می باشد. به طور کلی اثر متقابل تراکم و زمان سرکوبی لوبیا چشم بلبلی نشان داد که کمترین میانگین وزن خشک علف هرز مربوط به تراکم 66% بالاتر از تراکم بهینه و در مرحله کنترل 10 برگی سورگوم می باشد. بنابراین در صورت استفاده از لوبیا با تراکم حدود 260000 بوته در هکتار به عنوان گیاه پوششی و سپس تبدیل آن به مالچ در مرحله 10 برگی سورگوم می تواند در کنترل تلفیقی علف های هرز موثر واقع شود.

به منظور ارزیابی اثر تیمارهای مختلف مدیریت تلفیقی علف های هرز بر عملکرد غده و اجزای عملکرد سیب زمینی، تحقیقی در سال 1390 در استان اردبیل اجرا شد. این آزمایش بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارهای مختلف مدیریت تلفیقی علف های هرز شامل کاربرد پاراکوات در تلفیق با وجین دستی، پاشش سرکه در تلفیق با مالچ کلش گندم ، مالچ کلش در تلفیق با پاشش سرکه، پاشش سرکه، مالچ کلش در تلفیق با کاربرد پاراکوات و پاشش سرکه، مالچ کلش، وجین دستی در کل دوره رشد و عدم کنترل علف های هرز در کل دوره رشد بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف مدیریت علف هرز تاثیر معنی داری بر تعداد غده در واحد سطح، متوسط وزن غده، عملکرد غده در واحد سطح سیب زمینی و زیست توده علف های هرز داشتند. بیشترین تعداد غده در واحد سطح در تیمار پاراکوات-وجین (56 عدد در متر مربع) مشاهده شد که تفاوت معنی داری با تیمارهای مالچ- پاراکوات-سرکه، مالچ –سرکه و وجین دستی کامل نداشت. بیشترین و کمترین عملکرد غده به ترتیب در تیمارهای مالچ کلش (2858 گرم در مترمربع) و پاشش سرکه (1800 گرم در مترمربع) مشاهده گردید. کمترین زیست توده علف های هرز در تیمار پاراکوات-وجین (11.32 گرم در متر مربع) بدست آمد. نتایج نشان داد که تیمار مالچ کلش- سرکه بهترین روش مدیریت تلفیقی علف های هرز سیب زمینی بود. همچنین با در نظر گرفتن مشکلات زیست محیطی علفکشها، کاربرد مالچ کلش به صورت تلفیق با سرکه میتواند جایگزین کاربرد پاراکوات شود.

در سالهای اخیر، به کارگیری مدیریت تلفیقی علفهای هرز با هدف کارایی بیشتر نهاده ها توجه بسیاری از متخصصین علفهای هرز را به خود جلب کرده است. بدین منظور آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده نواری در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1383 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو نوع سیستم شخم (حفاظتی - متداول) و 8 تیمار مدیریت علفهای هرز (1- علفکش کامل، 2- وجین، 3- کولتیواتور، 4- تلفیق تیمار 1 و 2، 5- تلفیق تیمارهای 1 و 3، 6- تلفیق تیمارهای 2 و 3، 7- تلفیق تیمارهای علفکش کاهش یافته و 2، 8- تلفیق تیمارهای علفکش کاهش یافته و 3) بود. نتایج نشان داد که در تمام تیمارهایی که کولتیواتور در آن حضور داشت بیوماس کل اندامهای هوایی سیب زمینی و شاخص سطح برگ در شخم حفاظتی کمتر از شخم متداول بود. در مدیریتهایی که در آنها عملیات کولتیواتور زدن در هفته ششم انجام شد تراکم و بیوماس علفهای هرز نسبت به سایر تیمارها تا انتهای فصل بیشتر از سایر تیمارها بود. بیشترین عملکرد و سود ناخالص از تیمارهای کولتیواتور بدست آمد اما بیشترین سود خالص در تیمارهای تلفیقی بود زیرا در تیمارهای کولتیواتور 20 درصد از غده ها با ریزومهای اویارسلام دچار خسارت فیزیکی شدند. در مجموع تیمارهای تلفیقی که در آنها کولتیواتور حضور داشت در مدیریت علفهای هرز و درآمد حاصل از تولید سیب زمینی موثرتر بود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

به منظور استفاده توام از روش مکانیکی کنترل علف های هرز (خاکورزی) و سمپاشی نواری برای کاهش مصرف علف کش در زراعت چغندرقند، آزمایشی مزرعه ای در سال 1384 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی (اراک) به اجرا درآمد. آزمایش به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 18 تیمار و 4 تکرار انجام شد. فاکتور اصلی شامل، خاکورزی بین ردیفی در دو سطح (با و بدون خاکورزی) و فاکتور فرعی شامل نسبتهای 100، 75، 50 و 25 درصد مقدار توصیه شده مخلوط علف کشهای دسمدیفام (بتانال آ. ام.) + کلریدازون (پیرامین) به صورت پخش سراسری و نسبتهای 75،50 و 25 درصد علف کش های مذکور به صورت پخش نواری بود. ضمنا دو تیمار شاهد بدون کنترل و وجین دستی نیز به فاکتورهای فرعی اضافه شد. نتایج بدست آمده اختلاف معنی داری را در بین تیمارهای اصلی (خاکورزی و عدم خاکورزی) در مورد صفات اندازه گیری شده گیاه زراعی نشان نداد. بیشترین عملکرد ریشه و وزن کل بوته چغندرقند پس از تیمار وجین دستی از نسبتهای 100 و 75 درصد علف کش با پاشش سراسری و 75 درصد با پاش نواری بدست آمد. درصد قند نیز در بین تیمارهای آزمایش تفاوت معنی داری نداشت. نسبت های 100 و 75 درصد علف کش در بین تیمارهای با پاشش سراسری و 75 درصد در بین تیمارهای با پاشش نواری بیشترین کاهش زیست توده و کنترل علف هرز را داشتند. بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده از عملکرد ریشه و وزن کل بوته، می توان در جهت صرفه جویی از مصرف علف کش و با توجه به مسایل زیست محیطی مصرف بالای علف کش ها، از نسبت 75 درصد سراسری و نواری به جای نسبت کامل (100%) علف کش استفاده نمود.